Muzyka często jest wykorzystywana w procesie resocjalizacji osób nieletnich, które zostały osadzone w instytucji totalnej. Młodzież, która jest niedostosowana społecznie przejawia różnego rodzaju zaburzenia emocjonalne w efekcie których nie mogą oni zaspokoić swoich podstawowych potrzeb, co może powodować konflikty z otoczeniem i prawem (Кісель, 2015). Na modyfikację postaw osoby nieletniej wpływ mają czynniki, które działają na jej strefę emocjonalną. Według Florczyka (2010 za: Кісель, 2015) muzyka w trakcie jej odbioru sprawia, że ludzie koncentrują swoje działania właśnie na sferze emocjonalnej dzięki czemu u młodego człowieka kształtuje się psychika i wzbogaca się życie wewnętrzne. Dlatego warto jest wykorzystać ją w pracy z nieletnimi przestępcami, radość i satysfakcja z osiągniętych sukcesów mogą sprawić, że jednostka będzie chciała podejmować dalsze działania związane z muzyką, tym samym umocni się jej równowaga psychiczna jednocześnie przyspieszając resocjalizację. Sama muzyka jest elementem kluczowym dla młodocianych jako rozrywka i sposób przyjemnego spędzenia czasu, dzięki połączeniu jej z innymi formami resocjalizacji, tj. sportem, dramą lub plastyką – wychowanek odkryć może nieuświadomione wcześniej uczucia, które pozwalają poznać siebie i innych co również jest jednym z elementów resocjalizacji (Кісель, 2015), a słuchanie muzyki w grupie może skutecznie pozwolić pozbyć się negatywnych emocji oraz ukazać skazanym różnorodność reagowania na muzykę co może być pomocne w uczeniu większej tolerancji do innych ludzi (Marków, 1980 za: Кісель, 2015).
Muzyka jako czynnik ułatwiający resocjalizację nieletnich
Related Posts
Muzyczna epoka
Czasami zastanawiamy się czy wszystko da się ująć w ramy czasowe? Po dłuższym zastanowieniu jednak odpowiadamy nie. Na pewno jedną z takich dziedzin jest muzyka. Nie da jej się w żaden sposób ująć w ramy czasowe. Chociaż w teorii muzyki występuje ujednolicony system katalogowania kompozytorów do ich epok to jednak odczuwamy w tym skatalogowaniu jakąś sztuczność. Sztuczność ta spowodowana jest zapewne indywidualnością każdego kompozytora. Każdy utwór muzyczny to oddzielna epoka, oddzielny czas, w którym owe dzieło powstaje. Mówimy że kompozytor tworzył w jakimś czasie, ale czy jego twórczość może należeć do innej epoki. Widzimy to dokładnie na przykładzie życia i twórczości Franciszka Schuberta, który przecież tworzył genialne dzieła u schyłku epoki zwanej klasycyzmem, lecz jego twórczość należała do bardzo dojrzałego romantyzmu. Wiele utworów stanowiło można powiedzieć odrębną ostoję, której nie można było przyporządkować w ramy czasowe. Wielu sztuka pięknych, do których należy również muzyka nie da się ująć w takie ramy czasowe. Dzisiejszy podział muzycznych epok opiera się tylko o czas a nie o twórczość kompozytorów, jest to tak jakby zaprzeczenie i wielkie sformalizowanie muzyki, która jest sztuką i nie powinna być przyciągana do profanum. Muzyka jest sacrum i nie możemy temu zaprzeczyć. Często wyraża to czego sami nie umiemy opisać własnym językiem jest jakby tłumaczem miedzy naszym rozumem, ciałem i sercem a językami wszystkich narodów. Muzyka nie potrzebuje mowy, ani słów by coś wyrazić.
Czy muzyka już umarła?
Muzykajest jednym z nieodłącznych elementów kultury człowieka, towarzyszącym każdemu, na co dzień, od czasów starożytnych. Największy wpływ na rozwój muzyki popularnej, miał zespół The Beatles, będący prekursorem znanego dzisiaj nam popu. Wówczas to czwórka nastolatków z Liverpoolu, porzuciła stare przyzwyczajenia pokolenia swoich rodziców i zapoczątkowała zupełnie nową formę kultury. Z poczuciem pasji i radości, szli na przód przekazując światu co mają do powiedzenia. Ich twórczość zmieniła nasz świat na zawsze. To dzięki Beatlesom pojawiły się później takie zespoły jak: Queen, Pink Floyd, Metallica, Dire Straits, Scorpions, Guns ‚n Roses itd.
Muzyka tamtych czasów charakteryzowała się pewną ponadczasowością i autentycznością. Ówczesne możliwości techniczne nie pozwalały na cyfrową obróbkę dźwięku. Każdy dźwięk został nagrywany manualnie, przez co nie była możliwa żadna manipulacja przy ostatecznym montażu. Dlatego muzyka tamtych czasów jest taka prawdziwa, artysta musiał mieć talent i umiejętności by stworzyć dobrą piosenkę. Dzisiaj nie wychodząc z domu, jestem w stanie w godzinę stworzyć cyfrową piosenkę, nie potrafiąc śpiewać ani grać na instrumencie. Chwilę później mogę wysłać plik do sieci i czekać na rozgłos. Jednak, czy dalej mój utwór będzie posiadał duszę i serce, włożone w pracę?
Jak muzyka inspiruje i pozwala inspirować?
Również w czasach złotej ery muzyki, nie był rozpowszechniony w takim stopniu jak dzisiaj komercjalizm, w którym liczą się tylko pieniądze. Kiedyś muzyka miała przede wszystkim wydźwięk emocjonalny, łączyła ludzi, a najważniejsze było show. Dzisiaj w dobie komputerów, muzyka straciła swoją duszę, artyści talent i urok. Bezduszność obecnej muzyki potwierdza wszechobecny komercjalizm i pieniądze. Z wolnej i nieograniczonej, muzyka stała się maszynką do zarabiania pieniędzy, tworzonej w pośpiechu dla mas. Brak poczucia wspólnoty i łączenia pokoleń sprawia, że współcześnie muzyka umarła, narodziło się coś pokroju post-muzyki. Ostatnimi bastionami złotych czasów muzyki są artyści, którzy tworzyli w tamtych latach. Mimo swojego dorobku, nie są w stanie, choć na chwilę przywołać klimatu tamtych czasów. Technika całkowicie zniszczyła pewną duchowość tej kultury. Bezpowrotnie straciliśmy coś magicznego, co pozwalało nam przekraczać granice i być bliżej siebie. Niestety muzyka już umarła, a wraz z nią umieramy i my.